Proposjonar

Muslimar utgjer rundt rekna kring 1,4 milliardar menneske på verdsbasis. Det i seg sjølv utgjer sånn rundeleg 20 prosent av verdas totale folketal. Meir nøyaktig er det vandt å segja det, fordi folketalet er i kontinuerleg endring.

Kva så med jødane? Det er per i dag (offisielt tal) kring 17 millionar jøder i verda. Det utgjer sånn omtrentleg 0,42 prosent av verdas totale folketal.

No kan ikkje dei to storleikane liknast sånn utan vidare, for den eine er en religiøs storleik, medan den hin er ein genetisk storleik. Men berre for skuld argumentet, skal me sjå vekk i frå ulikskapane.

Statistisk sett utgjer talet på jødar 1,25 prosent av det totale muslimske folketalet. Det burde i seg sjølv gjeva muslimarne eit mentalt overtak som burde gjera dei meir trygge på seg sjølv, enn det dei tydelegvis er.

Problemet er at muslimar en masse trur på leidarane sine om at jødane utgjer ei fåre for verda, fordi dei ifylgje påstandane eig nær sagt all viktig business i verda, og kontrollerer alle medier. Det i seg sjølv er ein fåmeint påstand, fordi arabiske oljemilliardærar eig fleire mediehus/konsern og temmeleg mange store businessforetak, og mange fleire er eigd utav personar/konglomerat som er sterkt muslimvenlege – eller i det minste smiskar for alt som finst av muslimske maktkonsentrasjonar.

NOBELPRISANE

Strengt tatt burde forholdet når det gjeld tildeling av nobelprisar vore 1:80 mellom jødane og muslimane, folketalet teke til umsyn. Altså at for kvar nobelpris som vart ein jøde til del, burde det vorte 80 gjeve til muslimar.  Røyndomen viser korsom er noko heilt anna. Av samtlege nobelprisar som har vorte tildelt dei to folkegruppene har knappe 8 –åtte– blitt arabarane til del, medan jødane har fått tildelt 166. Lat meg understreka dette: Jødane, som utgjer 1,25 prosent av den totale verdsbefolkninga har 20,75 gonger fleire nobelprisvinnarar enn muslimane. Den første muslimen som fekk ein nobelpris (i medisin) var Peter Brian Medawar (1960), deretter fylgjer i kronologisk rekkefylgje: Fredsprisen: Anwar Sadat (delt med ein jøde, Menachem Begin! I 1978), deretter ein litteraturpris i 1988 til Najib Mahfooz. Den neste (fredsprisen) var ogso delt; mellom terroristen Jassir Arafat (denne gongen med to jødar) i 1994,  før Ferid Mourad fekk nobelprisen i medisin i 1998, of Ahmed Zewail fekk fysikkprisen i 1999. Eit lite hopp fram til 2003, då Shirin Ebadi fekk fredsprisen, etterfølgd av Mohamed El-Baradei i 2005 og Muhammad Junus i 2006.

Jamvel har altså jødar fått 166 nobelprisar, av desse 12 nobelprisar i litteratur (ein todelt, i 1966),  ni fredsprisar (tre av desse var altså delte; to i to og ein i tre delar). Dei har fått 27 nobelprisar i kjemi (to i to delar og ein i tre delar), 25 nobelprisar i økonomi (fire i to delar og ein i tre delar), 52 nobelprisar i medisin (av desse var ti delt på to personar) og 41 nobelprisar i fysikk (åtte delt på to personar og ein delt på tre personar).

Totalt har jødar over dei 108 åra som Nobelprisen har vore utdelt fått nobelprisar i 75 av åra. I dei 33 åra dei ikkje har fått prisar var det i 1940, 1941, 1942 ikkje udelt nokon pris i det heile. Fysikkprisen vart ikkje utdelt i 1916, 1931 og 1934; kjemiprisen vart ikkje utdelt i 1916, 1917, 1919 og 1933. Medisinprisen vart ikkje utdelt i 1915, 1916, 1917, 1918, 1921 og 1925. Litteraturprisen vart ikkje utdelt i 1914, 1918, 1943; Fredprisen vart ikkje utdelt i 1914, 1915,1916 og 1918, 1923, 1924, 1928, 1932, 1939, 1943, 1948, 1956, 1966, 1967, 1972. Nobelprisen i økonomi, som vart skipa i 1969, har vore utdelt kvart år sidan, av desse har prisen i 20 av gongene gått til jødar.

Det er med andre ord rom for eit statistisk interessant arbeid her.

LEVANDE OG DØDE

Me kan trekkja det eit steg vidare;

Det var drepe nærare sju millionar jødar under andre verdskrigen. Det utgjorde 2/3 av alle jødar i Europa, 1/3 av alle jødar på verdsbasis. På arabisk side har det vorte drepe (eg tek med nokre få døme her): 120 menn i Deir Jassin (ingen kvinner, slik arabisk propaganda hevdar), under "massakren i Sabra og Shatila" har det vorte hevda at fleire tusund døydde, det røynelege talet er 465, og Israel stod ikkje bak det. Etter "massakren i Jenin" byrja media å melda (frå arabiske kjelder) at 5000 vart drepne. Det endelege talet vart 52, av desse vart 5 drepne av israelske soldatar. Og så har me sjølvsagt premieeksempelet Srebrenica der det vert hevda at 8000 muslimar vart drepne – endå FN har fått overlevert udiskutable prov på at talet ikkje var meir enn i underkant av 400 – og at det ikkje var nokon massakre (sjå artikkelen min i bladet Målmannen, www.sambandet.no), og at det heile er ein godt iscenesett bløff for å svekka det jødiske holocaust.

Men for å koma til poenget. Hamas har i fleire år sete med ein jødisk soldat, Gilad Shalit, i fangenskap. Dei hev framsett eit krav om å byta han ut med totalt over tusund arabisk/muslimske terroristar.

Kor lite sjølvtillit går det eigenleg an å ha? Kor lite sjølvkjendsla, når ein vurderer sine eigne folk verd mindre enn ein promille av eit anna folk?

Eg er glad eg ikkje er arabar eller muslim, for so liti sjølvkjensla; det kunne ikkje eg levd med.

(Til slutt; i fall du skulle meina at denne artikkelen ber preg av rasisme – hugs då at det var muslimarne som sette fram påstanden om at ein jøde er verdt meir enn tusund gonger ein muslim!)