Velsigning av likekjønna par ?

Bakgrunnen for mesteparten av problema er sjølvsagt den ulukkelege nye ekteskapslova me fekk for nokre år sidan. Presset frå dei homofile / lesbiske om kyrkjeleg vigsel og/ eller velsigning aukar jamt og trutt. Men også innafor bispekollegiet har det vore ei utvikling i negativ retning. Fleire av dei biskopane som for få år sidan stod fast på Guds Ord og sa tydeleg nei til heile den nye lova , støttar no langt på veg dei homofile – men dei har problem med å bruka ordet ”ekteskap” – enn så lenge.

Kan Kyrkja velsigna homofile / lesbiske par ?

Desse para ynskjer seremoniar / liturgiar der dei får Kyrkja si velsigning over samlivet sitt.  Det er vel eit mål at dei også skal kunna få vigslinga i Kyrkja. Men kan Kyrkja gjera dette ?

Kyrkjelege handlingar må ha utgangspunkt i Guds Ord , og ikkje vera i strid med dette.  Kyrkja som institusjon kan ikkje i eiga kraft velsigna noko som helst.  Det vil vera utan innhald , det vil vera jamgodt med "tomme kaloriar" !  Kyrkja som institusjon kan berre formidla , eller rettare sagt nedbe Guds velsigning over folk og einskildmenneske.  Det er Gud , og berre Han som velsignar.

Herren ser med godhug på bøn om velsigning over heim og familie , når det skjer i samsvar med dei ordningane Han sjølv har lagt til rette for samliv mellom mann og kvinne. Men Han har også sagt tydelege ord om kva former for samliv som ikkje er etter hans vilje.

Ein seremoni / liturgi som legg opp til vigsling og / eller velsigning av homofile / lesbiske par vil difor vera i strid med Guds eige Ord. Slike former for samliv kan ikkje kallast ektepar i Bibelsk meining av ordet ekteskap.

Det er også eit anna alvorleg moment ved å innføra ein liturgi for velsigning av homofile par i Kyrkja.  Når paret går ut kyrkjedøra etter ein slik seremoni , vil dei kanskje leva i den trua at dei har fått Guds velsigning over dette samlivet sitt.  Ut frå Hans eige Ord vil dei ikkje ha det.  Dei har berre med seg tomme ord , "tomme kaloriar"  frå presten.  Dei går ut like fattige som dei kom inn til denne seremonien.  Men dei trur dei har fått noko !

Ekteskapsliturgi for homofile.

Det går også tydeleg fram av artikkelen at liturgi for sjølve ekteskapsinngåinga (vigslinga) er ein del av debatten i Bispemøtet.  Sjølv dei biskopane som støttar homfilt / lesbisk samliv , slit med å bruka ordet "ekteskap" i ein slik liturgi.  Dette skal dei verkeleg gleda seg over ! Det er nemleg Guds Ord , Hans gode vilje som kling i bakhovudet på biskopane. Kanskje riv det litt i hjarta også , når dei tenkjer ordet "ekteskap" mellom to av same kjønn ? Om dei då seier tydeleg nei , både til ekteskapsliturgi for , og velsigning av likekjønna par , er eg trygg på at denne smerten vil forsvinna.

Argumentasjonen mot ekteskaps- / vigselsliturgi vil vera tilsvarande som for seremoni for velsigning av samkjønna par.

Litt om vigselretten i Kyrkja.

Det vert så vidt lufta om politikarane (etter press frå dei homofile / lesbiske) kan ta frå Kyrkja heile vigselretten , både for heterofile og samkjønna par. Det har i andre samanhengar vore teke til orde for at Kyrkja burde seia frå seg vigselretten , som ein reaksjon på den nye ekteskapslova.

Dette er for meg ein temmeleg bakvendt tankegang. Ordninga med borgarleg vigsel er historisk sett av nyare dato. Ekteskapet mellom ein mann og ei kvinne har eksistert lenge før dei fann opp både Sorenskrivar og Tingrett.  For meg ligg det nærare å seia at det er Kyrkja som har ”lånt bort” vigselretten til den verdslege makta.  Dette vart i si tid gjort i god meining , for gje eit alternativ til dei som ynskjer å inngå ekteskap fristilt frå Kyrkja og andre trussamfunn.  Det var også ei funksjonell ordning for dei som ville inngå nytt ekteskap etter at dei var skilde.

Sant nok har det vore ei naturleg oppgåve for den verdslege makta å formulera dei juridiske sidene ved ekteskapet , men dette har vore eit ledd i utviklinga av den tjukke boka som heiter Norges Lover. Ekteskapet mellom mann og kvinne var faktisk ei etablert ordning lenge før Magnus Lagarbøter si tid ! Han som sa ”Med lov skal landet byggjast , og ei med ulov øydast !” Hadde han lese den nye ekteskapslova , ville han nok ha kalla dette ”verket” for ei ULOV !

Me skal ikkje lesa så lange stykket i Bibelen før me finn både vigsel og velsigning av ekteskapet mellom mann og kvinne. Dei to fyrste kapitla i 1. Mosebok skildrar skapinga for oss i to avsnitt. Somme vil her hefta seg opp i motsetningar kring tider og dagar. For meg er det slik at kapittel 2 gjev ei utfyllande skildring av at Gud skapte mennesket. Kap. 1, v. 27-28 fortel om skapinga av mennesket meir i kortform , slik som resten om forteljinga om då Gud skapte.

Den fyrste brurevigsla.

For samanhengen kan ein gjerne lesa heile avsnittet 1. Mos. 2 , 18-25.  Dette er sterk lesnad !  Me har nok lese det mange gonger , men for eit år eller to sidan merka eg meg særleg siste delen av vers 22 , der det står "... og førte henne til mennesket".  Slik eg ser det , er ikkje dette noko mindre enn ei brurevigsle , der Gud sjølv var vigselmannen !  Fyrst skapte Gud kvinna , så vigde Han henne til mannen.

Og resten er historie , seier ein av og til. Ja , faktisk er det slik. Det ligg i den ”pakken” som heiter Skaparverket. Difor har ekteskapet mellom ein mann og ei kvinne vore det vanlege gjennom alle generasjonar , og i alle land og kulturar. Sant og visst har det vore både fleirkoneri og andre alternative samlivsformer , det er også kjent frå Bibelen. Men Guds gode vilje er ekteskapet mellom ein mann og ei kvinne.

Kyrkja vil difor vera på den TRYGGASTE grunnen både Bibelsk (teologisk) og historisk om ho held fast ved dette ekteskapet , både når det gjeld vigsel og velsigning av brurepar. Nå det vert arbeidd med at Kyrkja skal få ei friare stilling i høve til Staten , bør ho nytta denne fridomen til å arbeida med frimod ut frå Guds Ord , ikkje under trelldom av verdslege meiningar !

Martin Luther og ekteskapet.

No står eg i fare for å gjera dette innlegget alt for langt , men her ligg eit moment som einskilde kanskje vil trekkja fram i denne samanhengen. Dersom han er korrekt oppfatta og korrekt omsett , skal Martin Luther ha sagt at ekteskapet er ei verdsleg ordning. Fyrste gongen eg las dette , lurte eg verkeleg på kva mannen hadde hatt i kaffien den dagen. Hadde han derimot sagt at ekteskapet er ei ordning for denne tidshushaldninga , kunne me nok ha vorte samde ganske raskt.

Meininga hans var truleg å markera motstand mot den katolske kyrkja , som rekna ekteskapet for eit sakrament. Jau , det var nok å ta hardt i å kalla ekteskapet sakrament , men når Luther kalla ekteskapet ei verdsleg ordning , var han ikkje berre i grøfta på motsett side av vegen. Han var slik eg ser det , langt inne i skogen , borte frå vegen.

Ekteskapet mellom mann og kvinne er skildra og omtala gjennom heile Bibelen. Til dømes i Predikeren 4 , 9-11 , der det står om to som er til hjelp for kvarandre. Og i vers 9 er det vist til 1. Mos , 2,18 (... det er ikke godt for mannen å være alene). Om ein skulle samla alt som er sagt om ekteskapet i Bibelen , ser ein at føremålet med ekteskapet er at dei to skal vera til hjelp for kvarandre på Himmelvegen , og å føra slekta vidare.

Jau , ekteskapet er sanneleg ei Gudgjeven ordning vel å merka ekteskapet mellom ein mann og ei kvinne.

Med helsing

Børge Løype

Skjold