VIL HA!-samfunnet

For i den kampen vinn grupper heilt eller delvis fram med sine vil-ha-saker, medan barna ikkje når fram. Slik kan det i alle fall sjå ut. 5-6-åringar som har budd her i landet heile livet blir kasta ut på ein umenneskeleg måte, trass i at Norge har dom mot seg for å bryte Barnekonvensjonen i slike saker. Vi vil ikkje dele alt det gode vi har. Men heldigvis er det nokon som seier frå at statleg empatiløyse burde ha grenser.

Vi vil ha barn! I debatten om folk sin rett til å få barn er det ikkje lett å stå fram med argument om barna sitt beste. Eg har lagt merke til at når nokon viser til forskning og rapportar om at barn treng både far og mor (kven treng forskning til å forstå det?), så vert ikkje argumentasjonen tilbakevist, men dei som kjem med argumenta vert avfeia med at dei talar mot einslege kvinner, lesbiske og homofile sinRETTtil å få barn. Kven har bestemt at det er ein menneskerett å få barn? Og korfor skal ikkje barna sitt beste få plass i den diskusjonen?

Vi vil ha psykologen! Barna tapar den kampen også! «I psykiatrien er pengeressursane så knappe,» sa ein lege ein gong til meg, «at det er ofte slik at det er dei som står på mest for å få hjelp som får det.» Dei mest ressurssvake tapar i dette systemet. Og oftast er det barna her også. Det betyr ikkje at dei som står på for å få hjelp ikkje treng hjelp, men det kan bety at det er barn og unge som treng det like mykje, men som ikkje når fram i systemet og får den hjelpa dei burde hatt, fordi pengane ikkje strekk til.

Vi vil ha kommunepengane! Barna tapar! I Sogndal er pengane tilPPT-tenestene i kommunen skore ned slik atPPThar gitt melding til Helsestasjonen og andre om at det ikkje vert teke inn nye tilfelle til vurdering dei næraste tre månadane. Om eit barn lir av psykiske lidingar eller «berre» har alvorleg nedsett språkutvikling så har Sogndal kommune ikkje råd til å ta desse inn til vurdering. Tre-fire-fem månadar er alvorleg lenge for eit lite barn. Den køen som vert lagt i skuffa i tre månader vil komme til å vekse så lenge Sogndal kommune nedprioriterer å bruke pengar på barn som treng hjelp. Dette er starten på å bygge opp ein veksande kø både i tal barn og tal månader ventetid. Eg tvilar på at Sogndal kommune har lov å gjere dette både ut frå norsk lov og ut frå FN sin barnekonvensjon. Korfor ikkje bygge ned tilbodet på Helsestasjon for barn og unge også? Korfor skal Helsestasjonen bruke tid og ressursar på å kartlegge barn sine behov og skrive brev om alvorleg uro for barn når kommunen ikkje har råd å fylgje dei opp i neste nivå?

Narsissistar i form av enkeltindivid vert sett på som problematisk for samfunnet. Likevel er vi i ferd med å skape eit narsissistisk vi-vil-ha-samfunn. Frp-politikaren Frank Willy Djuvik set ord på dei narsissistiske trekka når han seier på twitter at «Enkeltindivid sine rettar til eige liv, eigen eigedom og ytringar skal alltid gå føre andre sine behov!» Sjølvsagt har enkeltindividet rett til eige liv, eigedom og ytringar, men når desse rettane alltid skal gå før andre sine behov, til dømes barn sine behov, så er ein viktig menneskeleg dimensjon borte, og narsissismen står naken att. For våre barn si skuld må vi styre i ei anna retning!