VI MÅ IKKJE GLØYME.

Desse bombetokta må vi kunne hevde var eit brot på humanismen. Sjølv om dei sette strek for andre verdskrig var det starten på våpenkappløpet mellom aust og vest, der atomvåpen var ein stor del av arsenalet.

Idag har både NATO og Russland ein militærdoktrine som betyr første bruk av kjernefysiske våpen.

GLEDELEG VENDEPUNKT.

Det kom eit gledeleg vendepunkt 28 oktober ifjor. Då vedtok FN si hovedforsamling å innkalle til forhandlingar om forbod mot atomvåpen. Dette kom som resultat av at verda hadde levd med frykt for atomkrig sidan 1945. Og at supermaktene sitt arsenal av desse våpna kan utrydde verda fleire hundre gonger.

FN-forhandlingane har foregått i ein positiv tone og førte fram til ei avtale i juli iår.  122 land røysta for eit forbod.

NATO OG NORGE BOIKOTTA FORHANDLINGANE.

NATO boikotta forhandlingane i FN og Norge fekk i mars beskjed om at dersom vi slutta oss til ville det vere i strid med NATO-medlemskapet.  Dette førte til at heller ikkje vi støtta eit forbod.

Dette er ei skam. Vi må jobbe for at Norge sluttar seg til og ratifiserer avtala. Når 50 land har ratifisert blir den gjeldande folkerett.

Frå før veit vi at eit forbod mot våpen fungerer. Vi har internasjonalt forbod mot landminer og klasevåpen og resultatet er at færre land har desse i sine lager.

LØFT KAMPEN MOT ATOMVÅPEN.

Sjølv om politikkarane seier at atomvåpen aldri må bli brukt, så er det liten offentleg merksemd mot atomtrugsmålet.  Når vi snakkar om det så er det den faren som "ulydige statar" og terroristar utgjer.

Det er på høg tid å løfte kampen for forbod mot atomvåpen opp på eit høgare nivå. Då må søkelyset settast på Norges tvilsomme rolle og ikkje minst på NATO og Russland sine miltærmaskiner og krigssenario.  Og ikkje minst så må vi ikkje gløyme Hiroshima og Nagasaki.