Underleg bispestrategi

Eit av samarbeidspunkta med regjeringspartia var å få tilbake K i RLE faget og at kristendommen skulle ha 55% av innhaldet. Kompetansemåla i faget blei elles ikkje endra.

Dette har blitt utlagt som symbolsak for KrF og opposisjonen som elles bidrar med svært lite ny politikk, utnyttar situasjonen så godt dei kan. Biskopane i Den norske kyrkja henger seg på sutretoget. Nå er det tid for dialog og ikkje ekstra fokus på kristendommen, er visst tankegangen.

Dette er underleg av fleire grunnar. For det første er det som er avtala, å gå tilbake til det som er naturleg grunnlag for respekt og dialog. Kristendommen har nemleg to perspektiv i vårt land - som trusfellesskap og som sivilisatorisk betydning i samfunnet. ( Sjå KrF-innstillinga om Stålsetutvalet sitt NOU 2013:1 Det livssynsopne samfunn. Her har vi gjort greie for dette.)

For det andre står engasjementet til biskopane i denne saka i underleg kontrast til biskopane sine uttalar i ei enno større prinsippsak ut frå kristen vurdering, nemleg saka om reservasjon for fastlegar og vernet om den enkelte sitt samvitsansvar. Då er siste ordet frå bispehald - dette er nå ei politisk sak, og då er det ikkje aktuelt å delta. Å delta i den politiske debatten om K i RLE, er det altså naturleg å delta.

Eg seier: Forstå det den som kan.

Reservasjonsrettsaka er jo ei sak med store prinsipielle perspektiv. Tok biskopane seg tid til å lesa Kirkens Grunn frå oppgjeret med nazistyresmaktene, ville dei få nyttig lærdom om kva samvitsansvar er for noko og kvar grensa for staten si makt går.

Saka om KRLE burde eigentleg vera ei enkel og heilt naturleg sak. Det går ikkje på manglande respekt for andre. Det er ikkje ei enkel symbolsak for KrF, men ser faktisk ut for å vera negativ symbolsak for biskopar og politisk oposisjon. Håpar at folk ikkje let seg manipulera og tru det motsette av det som er fakta.

Så vil eg leggja til: Eg ser ikkje dei store reelle endringane i denne saka når det kjem til stykket. Difor har eg i mange fora teke til ordet for ei anna sak som eg ser langt viktigare: KRLE må tilbake som obligatorisk fag i lærarutdanninga. Når vi snakkar om å ta det fleirkulturelle samfunnet på alvor og vektlegga dialog og verdimøtet i skulen, må vi gjera lærararane i fagleg stand til å meistra denne oppgåva. Det er ikkje tilfelle idag.

Eg vågar den påstanden at det er dei kristne frie skulane som er mest flinke og fagleg i stand til å takla verdimøtet. I den offentlege skulen er det meir unntak at dei gjer det slik den generelle lærarutdanninga er idag.

Difor håpar eg at KrF og regjeringspartia kan gå saman om å gje landet ei ny framtidig lærarutdanning som tek høgde for å møta verdisamfunnet. Det er nødvendig både for å hjelpa born og unge til integritet, toleranse og respekt for kvarandre. Det er også nødvendig for at vi får eit livssynsope trygt inkluderande samfunn i framtida. Her er også plass for biskopane sitt engasjement om dei har meir på hjarta enn det politisk korrekte.